Της πατρίδος…

Στον αιθέρα της κόψης του μαχαιριού στέκονται

Οι βεβαιότητες όλες μου κι οι υποψίες-

Ρακένδυτες ελπίδες, μιασμένα φωνήεντα, μαγαρισμένες συλλαβές

Από έναν κόσμο που φθίνει-

Κανένα ιστίο δεν κρατά τεντωμένο

συμβολικό πανί μιας εθελούσιας θυσίας

Για κάτι ωραία οικουμενικό-

Η μελαγχολία με βρίσκει εκεί που με άφησε-

Σφυγμομετρώ τον θάνατο ως την εγνωσμένη αλήθεια του-

Μου αναλογεί

Ενός ποιήματος η λεοντή και που ενδύομαι

χιτώνα μιας πατρίδας που υποφέρει..