εικονικό…

στο ξερό δέντρο,
ένα πουλί στάθηκε ξαφνικά και άρχισε να τραγουδάει.

στον δρόμο σέρνονταν μια λάσπη οκνή,
από τα έργα της τηλεπικοινωνίας.

μετά,

βγήκε ένας μειλίχιος ήλιος.

έδωσα εγγυήσεις εαυτού που με ξεπερνάει και βρέθηκα

να καταλαβαίνω εξάρσεις που έφερε το κρύο του κακόβουλου βοριά.

το ρολόι μου ψεύδονταν.

ποιός χρόνος αγκαλιάζει τα στερεώματα και ζητά

ενός μολυβιού την αιχμή να σκάψει

βαθιά βαθιά, μέσα στον χώρο του επικίνδυνου..

                                                                28.12.2014