...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

10 Φεβρουαρίου 2015

Του χιονιά…







Τα δέντρα στύβουν το σκοτάδι και, την μέρα,
οι τηλεσκοπικοί γερανοί ανεβάζουν, στα ψηλά διαμερίσματα,
ψυγεία και οικοσκευές που θα ευκολύνουν τον βίο.

Χιονίζει, είπε ο ένας, Θεέ μου χιονίζει, είμαι
πολύ χαρούμενη είπε κι η άλλη.
Το μεσημέρι ήτανε βαρύ νόμισμα στην τσέπη της μέρας.

Τα αυτοκίνητα κινούνται αργά·
η εθνική οδός ασκεί στην υπομονή τους πάντες.

Σπασμένα κλαδιά από τον αέρα, θαμπή ατμόσφαιρα και χιονοθύελλα, τοπίο μουντό.

Ο εγγονός μου, είναι λουκουμάκι, που τον λέω, γλυκό..

Έχω μία μελαγχολία που με δένει στο παρόν και δεν μπορώ
να βρω τους οιωνούς που έφερε το μέλλον..



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου