Έτσι όπως κι η θάλασσα γίνεται μελάνι

43.

Έτσι όπως κι η θάλασσα γίνεται μελάνι

Σιγά σιγά

Ένας θεός αναδύεται τρομερός

Καθίζει πάνω

Στα πέρα βράχια

Ενός νησιού

Μισοβουλιαγμένου.

Ωραία που ο Ευπαλίνος τα υπολόγισε!

Έτσι και στην ψυχή από τις δύο της μεριές εισβάλεις

Με σεβασμό στα ηθικά της περιβόλια.

Και καταδύεσαι αλήθεια φοβισμένος που η μοίρα θέλει άλλα         

Και  άλλα τελικά εσύ.

Ικέτη των σκληρόκαρδων θεών σου!

Το αίμα κατά βάθος είναι σαν αγρίμι-

Πάντα βαθαίνει ο ήχος του-

Συλλαβίζει εκδίκηση           

(κοίτα στις τραγωδίες)

Περισσέψαν οι ύβρεις        μα

Ο Ορέστης θα παραφυλά.

Το αίμα είναι μια επίδειξη της έκρηξης,

Είναι βαριά η ροή του,

Μοιράζεται τον θάνατο και την ζωή,

Ατάραχα.

Αιώνια.

Η θάλασσα απλώνει μες το απόγεμα,

Η ιστορία της μακραίνει.

Δεν ακούς την καρδιά σου παρά από της νύχτας την μεριά

Τότε που είναι πιο ξεκάθαρη η άποψη η άλλη…

                                                                                                   Ιούλιος 2008