Μένεις σε άλλη παρομοίωση κι εγώ τούτο το ξέρω-

Για να τρέχω κάτω από τα σύννεφα

γυμνάζομαι σε μια σιωπή βελουδένια.

Το ακρωτήρι αφήνει την αψάδα του στην θάλασσα - 
και σαν σε παλιά γειτονιά

Το στενάκι μυρίζει ασβέστη.

Μένεις σε άλλη παρομοίωση κι εγώ τούτο το ξέρω-

Προκαλώ του εαυτού μου τα μυστικά· 
προσβάλλομαι από μελίγκρα των ονείρων.

Έλα σαπούνι μου να απολυμάνεις την κάθε σκέψη που κάνω.

Την νύχτα είμαι άλλος.

Έχω σημάνει κάθε δύσκολο συναγερμό..

Τα γεράνια βλέπω που αρνούνται να είναι όπως ο κόσμος τεθνεώς.

Τα φυτά εισβάλλουν επάνω μου.

Εφαρμόζουν τον αγαπημένο αποκλεισμό τους

Και στην καρδιά μου ακόμα..