Έχω χορτάσει πια το εγώ μου- έχω θελήσει τον άνεμο..

 

Μια ευγνωμοσύνη που την έχει για τον ουρανό της κι η θάλασσα..

Πόσο κοστίζουν οι λέξεις μου; δύο φιλιά ή τρία 
πέντε ή οχτώ- όταν θα είναι από πλεόνασμα 
των ιδεών το ποίημα
που θα γιγαντωθεί να φτάσει ως το απώτατο
σύνορο του εντός μας Ωραίου..

Μιλώ με την ευφράδεια των ρόδων..

Ξύπνιος από χαράματα και όπως πάντα προσευχόμενος σε Παναγίες..

Τι θέλουν από μένα οι σιωπές και βαρυσήμαντα μιλάνε;

Πότε θα δω απ' τα μελλούμενα να αναδύεται 
ένα φως που θα λύνει το κάθε φαρμάκι;

Έχω χορτάσει πια το εγώ μου- έχω θελήσει τον άνεμο..

Η άνοιξη που μπουμπουκιάζει όλες τις υποσχέσεις
γράφει πολύχρωμα τα νάζια της ανθοφορίας μέσα μου..