Φεστιβάλ των μεταμορφώσεων…

Μπορεί και να σαι κάτι που ξέφυγε από το χρώμα και έγινε

ουτοπία.

Ζεις με συνείδηση ποταμού που εκβάλει συναισθήματα υδάτων στην παγωμένη θάλασσα πραγματικότητα.

Ήσουν η λυρική απόχη που φυλάκισε και την μουσική και το γεμάτο φεγγάρι.

Ήσουν η παράγραφος που χωρούσε την λοξή απεικόνιση των ενστίκτων όταν αυτά καταλήγουνε τροχοπέδη που θέλει το λάθος.

Ώσπου,

μια μέρα,

νικήθηκες από των αρωμάτων την συνδιαλλαγή και κατέληξες μελαχρινό άστρο που γεννήθηκε από μία ευχή κι από έναν απίστευτο κόσμο..