όπως κομμένη απ’ το
νομισματοκοπείο
το αρχαίο της
θάλασσας-
μια στιγμούλα
νεράιδας
μες απ’ τον τιναχτό
αφρό του κύματος που ξαφνικά
έφτασε να την πάρει
ανάμεσα στα πόδια της η αμμουδιά
που μες τον ήλιο
ντάλα καλοκαίρι έβραζε.
Μια στιγμούλα
γαλάζια.
Δυο αρμυρίκια είπανε
αθάνατο τον ήλιο.
Μια αλκυόνα χαμηλά
ήρθε και πέταξε.
Και το απομεσήμερο
φύσηξε μες την σάλπιγγα της έμπνευσης
μια νότα ήλιο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου