...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

23 Απριλίου 2016

Η βάρκα του έρωτα…



Παλιά ονειρευόμουν περισσότερο· τώρα
Καταφέρνω μόνο μικρές δόσεις φαντασίας
Όπως να γεύομαι το μέλι
μιας κηρύθρας που δεν είναι πράγματι εκεί
Κι εγώ, αφροδισιακά, την φαντάζομαι.

Με πλημμύρισε πόνος· έτσι που η ζωή κυλάει μαγκωμένη
Σε δυσκολίες και σε φωτιές που τσουρουφλίζουνε
τον άτυχο που ψάχνει μια διέξοδο λυτρωτική.

Όμως είδα φεγγάρια
Είδα άστρα και άκουσα πολλές μουσικές
Μισές μέσα στον ύπνο μου, σαν ένα μέλος
Που αξίζει ατόφιο όλο το χρυσάφι.

Και του έρωτα η βάρκα -ας συντρίφτηκε απ' την πραγματικότητα
που λέει ο ποιητής-
κάτι μου άφησε στα χέρια να κρατώ
Ρημάδι ξύλο και μ' αυτό να βολοδέρνω,
Ανέλπιστα ο ίδιος ευτυχής, σε έναν
Ωκεανό που είναι η κρυφή χαρά μου όλη..

Έλα να αρμενίσουμε ωραία απελπισμένα Βλαδίμηρε!


2 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

κάτι μου άφησε στα χέρια να κρατώ ... ΣΠ

Τρία (;) μωρουδέλια, Στρατή μου!!!

Λίγο το έχεις;;;!!!

Υποχρεώσεις, ναι,

μα και συνέχεια της ακμής σου.

Όσο για τον Ωκεανό!!!
Αυτός μας δίνει το ταξίδι... Διαβάζω τις τρικυμίες του μαζί με τις αλκυονίδες...
Ο Δημήτρης μου... έψελνε ότι : αφού τα λέει όλα εκεί... τί τον βασανίζεις...

και.. το νούμερο, το ίδιο!!!

Όμως,Αυτός αναζητάει να μιλήσει με δυο σοβαρούς πατριώτες!!!

Καλή εβδομάδα, Φίλοι μου.
Θα τα πούμε, ίσως αύριο...
Καλή σας νύχτα,

Υιώτα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ελπίζω να περνάς καλά. Καλές γιορτές να έχετε και να είσαστε αγαπημένοι με τα εγγονάκια.
Χαιρετίσματα και στον Δημήτρη σου.
Δεν θέλω να σου υπενθυμίζω πως ο λογοτεχνικός κόσμος και οι ζηλιάρηδες ψευτολογοτέχνες της συμφοράς, δεν είναι ο κόσμος μου..
Σε φιλώ..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου