...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

4 Ιουνίου 2016

Εωθινό…




Κάπου ανθίζει μια αρετή κήπων
Κάπου ευδοκίμησε σθεναρά ο Ιούνιος
Φεγγάρια μίλησαν το βράδυ και την μέρα χαθήκαν
Ένας ήλιος έλαμψε αήττητος αυτοκρατορικός
Κουβεντιάσαμε είπαμε τόσα μας σώθηκε η φωνή
Κράτησα το χέρι σου μες το δικό μου μας νανούρισε ο άνεμος
Η μέρα ήρθε πιο γλυκιά να μας χωρίσει και να μείνουμε με αναμνήσεις
Που κυλούν στον χρόνο όπως τα δάκρυα στα μάγουλα..

3 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

"... να μείνουμε με αναμνήσεις
Που κυλούν στον χρόνο όπως τα δάκρυα στα μάγουλα.. SP "


...και να ήμουν νέα...
και να... μην ήμουν αδελφή σου...
ΑΧ! βρε Στρατή μου, αυτή σου η τρυφερότητα
που ευλογεί τους κήπους για να ανθίζουν...

"αστοριανή" ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Βλέπω μία την ψυχή μου..
περπατεί μες τα άδεια δωμάτια
του αιώνα-
βρίζοντας τόσο μυαλό μπαγιάτικο
μες τα κρανία των ανθρώπων.
Γύρευα την δικαιοσύνη-πόλεμος
γύρευα την αγάπη- η κακία!

Ο εαυτός μου ένας θε μου!
πως να τα βγάλει πέρα με ένα μηδέν
που τείνει στ’ άπειρο;
Δέχεται τόσους αριθμούς να ζευγαρώσει που στο τέλος
βγαίνει μπαστάρδικο αποτέλεσμα από μνήμες που απώλεσαν
την πιο δική μου ευτυχία.
Όταν οι ώρες μου θελήσανε αρίθμηση…


Αυλίδα 10/8/82

Αστοριανή είπε...

Γύρευα την δικαιοσύνη-πόλεμος
γύρευα την αγάπη- η κακία! ... ΣΠ


...κι ακόμη!
δεν σταματούμε...

μα ο ουρανός πλέον δεν αντέχει
τόσα
καταστραμένα μυαλά...

Φιλιά,
Καλή εβδομάδα...
Υιώτα

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου