Φωνηεντόληκτα…

Τα σπίτια αλληλέγγυα ζητούν μια τάξη από μπετόν και σοβάδες.

Ορθογώνια, παραλληλόγραμμα, ρηχά.

Στους δρόμους το καλοκαίρι βάζει εμπόδια.

Γυαλίζει η άσφαλτος, στριγκλίζουν τα φρένα

Των αυτοκινήτων, οι κόρνες ενοχλούν

Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω…

Μνησίκακο τζιτζίκι, επωμίζεται το βάρος όλης της συναυλίας..

Πετά σαν ζαλισμένη η χρυσόμυγα- υψιπέτεια και των γονέων..

Στο γήπεδο κατατίθεται η σοφία ενός λαού που εκμαυλίστηκε-

Χαύνος στους χαύνους, ουραγός των ατάκτων.

Κόβονται οι λέξεις και τσακίζονται όπως τα άχυρα που δεματιάζονται να αποθηκευτούνε:

Ποιός πιστεύει πια ποιόν και ποιόν θα ακολουθήσουμε που μας εμπαίζουν;

Δος ημίν σήμερον και για το αύριο όχι άλλα αδιέξοδα..