...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Αυγούστου 2016

Διάλεξα τον άνεμο

Μπορεί μια ψιχάλα να κρατήσει την αγωνία της μέρας και
Να γουβιάσει τον χωματόδρομο ως να χωρέσει
Των τζιτζικιών το τετέρισμα, του πουλιού
Το τραγούδι, τον ώριμο Αύγουστο, προτού
Κι εσύ λείψεις απ' το τοπίο και μείνει η ακτή
Έρημη σαν ακύμαντη μελαγχολία;
Διάλεξα τον άνεμο γιατί μου παρέσυρε την φωνή
Και την βρήκα ψηλά, στα δροσερά μποστάνια
Όπου οι συντυχίες των αγγέλων σμίγουνε με των παιδιών τις φωνούλες·
Είδα τον αδέσποτο σκύλο που γαυγίζει τον περαστικό και μένει
Κρυμμένος πίσω απ' τα σκίνα όταν πέφτει αγαλινά
το βράδυ και του φεγγαριού καρπώνεται την ησυχία..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου