...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Σεπτεμβρίου 2016

[Το δωμάτιο πλημμύρισε λέξεις]







Το δωμάτιο πλημμύρισε λέξεις- κι εκείνες
Βροντούν πάνω στους τοίχους, σφιχτοδένονται
Χωρίς σχέδιο, επικροτούν την σιωπή, σκαρφαλώνουν
Στο ταβάνι και κοιτάζουν υπεροπτικά
Την μελαγχολική φάτσα μου.

Κάποτε ανοίγω το παράθυρο- και ορμούν
Μες το χάος της νύχτας, προς τον σκοτεινό ουρανό, λες
Και θέλουν ν' ανταμώσουν των αστεριών τα ύψη- εκεί που κι ο θεός 
αμφιβάλει για την μαεστρία του και κάθεται
Σε ένα πεζουλάκι απόμερο για να σκεφτεί
Τι έπρεπε, τι έγινε, και τι μπορεί να διορθώσει πια,
μια Θέληση..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου