Λείπω απ' όλες τις ομηγύρεις των παραμυθιών

Παραμένω σιωπηλός· η μοναξιά καταγράφει το σιρόπι μιας μελαγχολίας,

Λείπω απ' όλες τις ομηγύρεις των παραμυθιών, αν διαβάζεις

Τα μισοφωτισμένα γραφτά μου

Ο αέρας σκλαβώνει τις μυρσίνες,

Ακούγονται εκείνοι που κοιμήθηκαν νωρίς και υπήρξανε φίλοι,

Τώρα κατοικούν μια χώρα δακρύων, εγώ ξέρω

Πόσο το αίμα σπαταλήθηκε να ξεδιψάσουν άρρωστα μυαλά και φρικαλέοι αντιδημοκράτες-

Στιγματίζω τον αιώνα που πέρασε χωρίς να διδαχτούμε απ' τον πόνο του,

Κάποιος τρέχει μέσα μου

Κυνηγημένος απ' το σκοτεινό δόκανο του θανάτου,

Στις φλέβες μου μία βοή από σύννεφο αδειάζει την μανία της

Στον νου μου ακόμα-

Ξημερώνομαι αναζητώντας νέες επιθυμίες,

Στον φαρδύ ύπνο χώρεσα τα όνειρα και άφησα να τρέχουν στο καλό λιβάδι της σύνεσης,

Αν πλησιάσεις την φάτνη των ταπεινών, ξέρε το πώς για το δικαίωμα να αναπνέουμε ελεύθερα

θυσιάστηκαν κάποτε όλα..