Του έρωτα άνεμος…

Αν ακολουθήσω τα μάτια σου, ποιούς δρόμους μελαγχολικούς θα περάσω, πόσες απόμακρες επαρχίες, όπου,

τις νύχτες παίζουν βιολιά και

μια κουκουβάγια αργολιώνει στο παράπονο να είσαι αλλού και

αλλού πάντα να είμαι;..

Αν ακολουθήσω το μικρό μονοπάτι των σφιγμένων χειλιών σου, πόσο ρίγος να με διαπερνά  ξεστομίζοντας

μια λέξη που είναι απαρχή

του ποιήματος;

Ένα μικρό ποτάμι δακρύων ζώνει την μέρα με τον υδάτινο κλοιό του,

Ένα μικρό πουλί κελαηδά κάτω από το ατίθασο τσουλούφι σου,

Ο άνεμος παίζει με τις ανταύγειες των μαλλιών σου,

Και η φαρέτρα των στίχων αδειάζει τοξεύοντας

κατά την ερωτική πλάνη μου..