Μεστώνει του ποιήματος η ρόγα η διάφανη…

Στα ενδότερα των ανέμων χαρίεντα φωνήεντα ζουν την αμεσότητα της κουβέντας-

Η Κυριακή μια βροχερή συνάντηση και ύστερα αποβροχάρης ήλιος και ποιητικός χαλασμός-

Οι σφυγμοί μου ρυθμό δίνουν στο σώμα το γυμνό της μέρας και στο φωτεινό το αίνιγμα της θαλπωρής-

Φραμπαλάδες κοραλλένιοι μηνύουν τον πόθο τον αγύρτη τον ασίκικο-

Στο φόρεμα του αιώνα

Εμπριμέ πάθη στεφανώνουν το καρό υφάσματα που αρνηθήκαν να αποκρύψουν τι-

Κορίτσια λυρικά ξυπόλυτα χορεύουν στην ακρογιαλιά των ουρανών-

Τσουγκρίζουν ντέφια στον απόηχο των στίχων-

Μεστώνει του ποιήματος η ρόγα η διάφανη…