Μια μάγισσα που κλέβει την καρδιά μου…

Ομολογία παράξενη: 

στο ακρωτήρι που πεταρίζουν τρελά χελιδόνια
Ο αέρας παίζει μια άρπα ευθύδικη· σε ρυθμό
Που ακουμπά την καρδιά μου.

Εκεί
Που του μεσημεριού το φως σμίγει 

την θαλασσογραμμή 

και χάνεται 

μες τον ορίζοντα
Ιερότερο όλο.

Αγναντεύω μακριά- 

χρώματα έχει η ώρα παράξενα: 

νικούν οι ατασθαλίες της χαράς!

Και στον ενεστώτα χρόνο,
μια μάγγισα που κλέβει την καρδιά μου
κάνει και να πονώ και να έχω καημό…